حیرانی

. . . . . . . . . . . . . . . .::  Thursday, February 19, 2004 :::

هميشه با ظاهری مرتب و کراوات زده می ديدمش که با شتابی شايد بيشترازيک دانشجوی سال اول به سمت دانشکده شيمی می رفت. اين سالها ، کيف سنگين طرح هاي اجرا نشده اش کمرش را خم کرده بود. سالها آن را ازاينجا به آنجا، به قول خودش، حضور دولت ما ، مجلس ما نمايندگان و وزيرانمان برده بود. آنها که شايد برای شاگردي اش هم شايسته نبودند. اما برای مملکتش از خودش گذشته بود، نه حالا که سالها پيش بعد از گرفتن دکترا پيشنهادهای وسوسه انگيز موسسات تحقيقاتی و شرکتهای معتبر اروپايی را به کنار گذاشته بود تا بيايد و به کشورش خدمت کند.
می گفت فقط از تفاله کارخانه قند می توان کارخانه ای زد و پنج محصول توليد کرد که در حال حاضر با هزينه ها ی زياد وارد می کنيم.
همه طرح ها را آماده داشت و به دنبال سرمايه می گشت. اما در اين مملکت نمی دانم به خاطر چه منافعی! هنوز واردات واجبتر و مهمتر از توليد بود و نبايد قطع می شد.
نمی دانم با مجلس ششم توانست کاری بکند که مجلس هفتم را گذاشت و رفت ،که سالی که نکوست از بهارش پيداست.
دكتر گريگور ترپوگوسيان تنها مشکلش اين بود که ايران را دوست داشت
روانش شاد

::  yashar 17:06 [+]  ::

نام وبلاگ از کتاب جاناتان مرغ دریایی برگرفته شده است و در زبان ترکی به معنای پرتاب کننده جان می باشد.
از نوشته های دیگران :
خدایِ نوح وی را به همسر و پسرش آزمود و خدایِ ابراهيم به اسماعيل و خدایِ يعقوب به يوسف و خدایِ يوسف به زليخا و خدایِ سليمان به بلقيس و ... من نه به خدایِ نوح و ابراهيم و يعقوب و يوسف و سليمان، که به خدای آدم و حوا سجده ميکنم که در امتحان و در عذاب، اين دو را از يکديگر جدا نکرد

از «عرائض»

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
هیچ پیچیدگی در این صدا نیست

تويي كه مي پيچي در من؛

نفس شمعداني ها را به سر انگشتانم؛

رويايي اقاقيا را به تاب گيسوانم؛

وبند بند وجودت را به پايم

از « در آستانه »
از نوشته های قبلی :
بی حضور تو
قاب خالی اين پنجره
نقش دلتنگيم را می زند
بهار يا پاييز
تابستان يا زمستان
- - - - - - - - - - - - - - - - - -  - -
همیشه
من تمام می شوم
قبل از
آخرین صفحه کتاب

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

بر لبانت نقشی ست
مانده از هزار سال
تا بيايم
جانش دهم
تا
تنم فرو کشی
جانم پرواز دهی

 - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

هر گئجه
الیمده
یازیرام
گله جکسن
هر گونوز
آننیمدا
یازیسان
گلمیه جکسن
* * *
هر شب
بر دستانم
می نویسم
می آیی
هرصبح
بر پیشانیم
می نویسی
نمی آیی
- - - - - - - - - - - - - - - - - -  - -
گلها روییده اند

چشمه ها جوشیده اند

و من

به جستجوی تو

بهترین آواز قناری را

پر داده ام

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

 
كاش !

گياهي بودمي

روییده بر صخره اي

چنگ انداخته در

دل سنگي

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
من ابراهيمم
همه بت ها را شكسته ام
جز بت بزرگ
كه گذاشته ام
هر كدامتان خود بشكنيد
 
ابراهيم مختاري  هستم
متولد1351 در شهرستان ميانه, از شهرهاي آذربايجان, ساكن تهران
ليسانس رياضي كاربردي از دانشگاه صنعتي شريف
شغلم مديريت شبكه و پايگاه داده اوراکل هست.
اولين كتاب هايي كه خواندم ، كتابهاي صمد بهرنگي بود و از كودكي با الدوز و ياشار دوست بودم. اولين بار كه وارد محيط اینترنت شدم و اسم مستعار خواست، بي معطلي ياشار را تايپ كردم و از آن زمان شدم ياشار .
دوستانی خوب :

شعرهای شاملو 1 ، فروغ ، سهراب ، جلالی
برادران كارمازوف (داستایوفسکی)
زوربای یونانی / سرگشته راه حق/ مسیح باز مصلوب  ( کازانتزاکیس)
پیامبر و دیوانه ( جبران خلیل جبران)
سمفوني مردگان(معروفی)
جان شيفته (رومن رولان)
ناتور دشت (سلینجر)
سوشون( سیمین دانشور)
طاعون / بیگانه ( کامو)
كيمياگر ( کوئیلیو)
جاناتان مرغ دريايي ( ریچارد باخ)
كوري (ساراماگو)
درتنگ / مائده های زمینی ( ژید)
دنياي سوفي ( یوستین گردر )
 

 ....

 
:: آرشيو ::

 
 

هرگونه استفاده ازمطالب اين وبلاگ بدون اجازه ممنوع است، بجز در وبلاگها