. . . . . . . . . . . . . . . .::  Friday, June 06, 2003 :::

این هم از یک دوست محترم:
"اون شعر لورکا رو جدا خودت اعتقاد داری؟ یعنی محبوب را همانطور که دوست داری می خواهیش ؟ نه اونطوری که هست؟ مطمئنم اونطوری که هست بهتره"
بابا دیگه بی خیال
جواب شعر لورکا را هم یاشار بیچاره باید بدهد؟!
باشد، خیلی طولانی می شود اما یکبار برای همیشه نظرم را کامل می نویسم که جواب همه برداشت های ناقص داده شود.نظرخواهی هم تعطیل می شود. حرفم را پس می گیرم.
کمی دقت کن دوست من! آنگونه که من می خواهم نه آنگونه که من دوست دارم ! قبول دارم کمی تشخیصش دشوار است. اما اگر تو محبوب را همانطور که خودت دوست داری، بخواهی ( به معنی که تو برداشت کرده ای) که خیلی ساده است، اینطوری که سختی و دردسری ندارد.
سختی و مشکلات وقتی ست که محبوب را همانطور بخواهی که هست(دقت کن اینجا هم همان فعل خواستن است اما با معنایی متفاوت). اینجاست که خیلی چیزها سرت می ریزد و خیلی باید سختی بکشی. اولین سختی اش این است که محبوب فقط کسی می تواند باشد که شخصیت شکل گرفته و خاص خودش را دارد. پیدا کردن و شناختن چنین شخصی که دارای ابعاد شخصیتی پیچیده و زیادیست، زمان و انرژی زیادی می برد و همیشه خدا هم سخت است . دومین مشکل این است که باید تمامی آموزش ها و پیش داوری های جامعه را از ذهنت بیرون بریزی والا با چنین شخصی در همان اولین ارتباط به مشکل بر می خوری. چون یادت باشد تو داری متفاوت رفتار می کنی و به دنبال آدم متفاوتی هم هستی این یعنی مشکل ضربدر دو او هم همچنین پس می شود ضربدر چهار. اگر بخواهی از قواعد و عرف معمول جامعه استفاده کنی طبیعی هست به نتیجه نمی رسی. این یعنی اینکه باید بشینی برای خودت نظام ارزشی ، ارتباطی و شناختی نوینی تدوین کنی یعنی همان قانون اساسی! باید کل کاری که جامعه در طول هزاران سال زحمت کشیده! برای عامه حاضر و آماده کرده را تو به تنهایی تهیه و تدوین کنی.
مشکل بعدی حس مالکیت هست که باید حلش کنی. وقتی محبوب را همانطور که هست بخواهی باید آزادش بگذاری. این آزاد گذاشتن در تناقض با حس مالکیت هست که جامعه بهت یاد داده و چه قدر هم خوب بهت یاد داده و در عمیق ترین لایه ها پنهان کرده است. کندنش همچون کندن نقشی سنگی ست از صخره که آدم را فرسوده می کند. یاد درد و عذاب نئو در ماتریکس افتادم وقتی از محیط ماتریکسی می خواست خودش را بکند.
مشکل بعدی اعتماد کردن و ایستادن جلو وسوسه ها و سوظن هاست، تحمل تفاوت هاست ، تحمل مخالفت هاست تحمل حرف دیگران و همین طور ادامه دارد . دیدی که سختی زمانی ست که تو محبوب را همانی می خواهی که هست، در غیر اینصورت که مشکلی نیست.
یکی از آشنایان من که تحصیلات بالایی دارد با یک دختر کم سن و سال ازدواج کرده است. در این نوع ارتباط تو خودت شخصیت و رفتار طرف مقابل را شکل می دهی و در اغلب موارد می شود همانی که تو می خواهی. می توانی از خیلی چیزها هم مطمئن باشی. می بینی اینطوری راحت می شود.اما برای من قابل تصور هم نیست چه برسد به قابل تحمل. انگار که با یک عروسک کوکی ساخته شده توسط خودت داری زندگی می کنی.
در مورد استثناها هم که گفته بودی حرفت قبول اما از کجامعلوم نئو به این استثناها بر بخورد تا بخواهد به یکی از این استثناها برسد کلی انرژی از دست می دهد. تجربه من می گوید کار درستی نیست و خودش هم تایید می کند.
می بیبنی نئو چه دردسری درست کردی؟! بیکاری از محبوب می نویسی؟ نامردعجب کلمه ای هم پیدا کرده است! ترکیش می شود : سئوگلی
من و لورکا روی حرفمان هستیم :
" آه ، چه سخت است خواستنت
آن گونه كه من مي خواهمت! "

::  yashar 01:20 [+]  ::

هرگونه استفاده ازمطالب اين وبلاگ بدون اجازه ممنوع است، بجز در وبلاگها