. . . . . . . . . . . . . . . .::  Friday, December 07, 2001 :::

پدرو مادرهاي ما !
چرا خوشبختي و زندگي پدر و مادرهاي ما شده خوشبختي و زندگي بچه هاشون ؟ درس خوندن ,ازدواج كردن ,بچه دار شدن و خلاصه خوشبخت شدن ما عوض اينكه هدف ما باشه مثل اينه كه در درجه اول هدف اوناست. شايد به نوشته حسين آقا دليلش عدم توجه ما به فرديت خودمونه , شايد هم دليله ديگه اي داره .
دليلش هر چي هست , خيلي بده آدم تو خوشبختي خودش اختياري از خودش نداشته باشه و چشمش به كاراي ديگري باشه . از اون بدتر اينه كه به خاطر اينكه يكي ديگه احساس خوشبختي كنه , كاري رو كه اصلا دوست نداري انجام بدي و بدتر از اون اينه كه تظاهر كني خيلي هم راضي و خوشبختي. آخه دكتر يا نقاش شدن من چه ربطي به پدر و مادرم داره. قصدم توهين نيست اما آخه چقدر اين پدرو مادرها نسبت به زندگي و سلامتي خودشون بي توجه هستن و تمام زندگيشون شديم ما. ترا خدا يه مقدار هم به خودتون برسين. مسافرت برين ,ماشين نو بخرين , خونه جديد بخرين. فكر ما هم نباشين ,همين هم كه تا اينجا ما رو رسوندين , باور كنين خيلي هم زياد فداكاري كردين.
قربونه همگي شما , بچه هاتون .
جبران مي نويسه :
فرزندان شما , فرزندان شما نيستند
آنها ‌به واسطه شما مي آيند, اما نه از شما ,
و با آنكه با شما هستند,ازآن شما نيستند.
شما مي توانيد مهر خود را به آنها بدهيد ,‌اما نه انديشه هاي خود را
زيرا آنها انديشه هاي خود را دارند.
شما مي توانيد تن آنها را در خانه نگه داريد, اما نه روحشان را,
زيراكه روح آنها در خانه فرداست,
كه شما را به آن راه نيست, حتي در خواب.
شما مي توانيد بكوشيد تا مانند آنها باشيد,
اما مكوشيد تا آنها را مانند خود سازيد.
زيرا كه زندگي واپس نمي رود و در بند ديروز نمي ماند .

::  yashar 06:29 [+]  ::

هرگونه استفاده ازمطالب اين وبلاگ بدون اجازه ممنوع است، بجز در وبلاگها