. . . . . . . . . . . . . . . .::  Wednesday, August 08, 2007 :::

جنگهای اتمی گذشته دلیل خوبی برای حمله به ایران؟
اولیور کم، از شخصیت های مهم در میان نو محافظه کاران آمریکا، اخیرا در روزنامه گاردین، چاپ لندن، مقاله ای نوشت که در آن از حمله اتمی کشورش به دو شهر ناگازاکی و هیروشیما ژاپن در خاتمه جنگ جهانی دوم دفاع کرده و گفته بود همانطور که این حملات ناجی مردم جهان بوده از همین روش نیز باید برای حل بحران هسته ای ایران استفاده شود.
عباس عدالت، پرفسورعلوم کامپیوتر و ریاضیات در دانشگاه معتبر امپریال لندن و بنیانگذار "حرکت گروهی علیه تحریم و حمله نظامی به ایران" و مهرناز شهابی، سردبیر اجرایی این تلاش جمعی، در شماره روز سه شنبه (7 اوت)، گاردین به این مقاله پاسخ داده اند.
خواندن نظرات اولیور کمپ اگر تعجب برانگیز نباشد هراس انگیز است.
درک معنای نهفته در گفته های وی سخت نیست. همان گروهی که حمایتشان از حمله نظامی به عراق منجر به فاجعه ای شد که می بینیم، اکنون نگاه جنگ طلبانه اش را به ایران دوخته است.
همان منطق خطرناک و مضحکی که از حملات سنگدلانه اتمی سال 1945 دفاع می کند اکنون فرصت یافته که از حمله "پیشگیرانه" اتمی علیه ایران دفاع کند - خطری که باعث می شود به جنگ متعارف راضی شویم.
اکنون بیش از هر زمان دیگر ما باید بر موضع اخلاقی خود در این زمینه تاکید کنیم: همانطور که محمد برادعی، رییس آژانس بین المللی، می گوید داشتن جنگ افزار هسته ای کمتر از برده داری و نسل کشی در عصر مدرن نیست.
جای تعجب است که آشوب در عراق از ذوق و شوق مقامات کاخ سفید در آمریکا برای وارد شدن به یک جنگ خونین دیگر در منطقه کم نکرده است. سفر اخیر بازرسان آژانس بین المللی اتمی به تهران هم بعید است که نگرش موافقان حمله نظامی - چه متعارف و چه اتمی- به ایران را عوض کند.
حمله نظامی به ایران نقض فاحش پیمان ان پی تی است اما این اولین باری نخواهد بود که آمریکا معاهده 1968 را نادیده می گیرد.
پیمان عدم گسترش جنگ افزارهای اتمی از کشورهای امضا کننده می خواهد که با حسن نیت برای جلوگیری از گسترش مسابقه تسلیحات اتمی و خلع سلاح اتمی وارد مذاکره شوند. این پیمان همچنین به کشورهای فاقد سلاح هسته ای ضمانت می دهد که به آنها برای دستیابی به دانش و فن آوری صلح آمیز هسته ای کمک می شود.
پنج کشوری که پیش از سایر کشورها از توانمندی تسلیحات هسته ای برخوردار شده اند برای خلع سلاح اتمی به طور موثر اقدام نکرده اند و به این ترتیب پیمان ان پی تی را نقض کرده اند.
آمریکا به طور مستمر در دهه های هشتاد و نود میلادی این پیمان را نقض کرد و دولت ها و شرکتهای غربی و همچنین روسیه و چین را تحت فشار گذاشت که با ایران مراوده هسته ای نداشته باشند در حالی که ایران از سال 1970 عضو ان پی تی بوده و این حق را دارد که مواد، فن آوری و اطلاعات لازم برای بهرمندی از یک برنامه صلح آمیز هسته ای را داشته باشد.
این موضوع و این که چه شد که ایران سر از بازار سیاه هسته ای درآورد به ندرت در رسانه ها انعکاس می یابد؛ همینطور به ندرت می بینیم که کسی به این واقعیت اشاره کند که آژانس بین المللی انرژی اتمی نتوانسته در 2 هزار و دویست بازرسی سرزده ای که از تاسیسات هسته ای ایران داشته مدرکی از ساخت جنگ افزار اتمی پیدا کند

این وضعیت و حمله اسرائیل به تاسیسات اتمی عراق در سال 1981 در نهایت ایران را وادار کرد برای تامین نیازهای هسته ای خود به بازار سیاه متوسل شود.
پنهانکاری ایران در این مورد به ظن و تردیدهای غرب در مورد اهداف ایران از داشتن توان هسته ای دامن زد.
اما این موضوع و این که چه شد که ایران سر از بازار سیاه هسته ای درآورد به ندرت در رسانه ها انعکاس می یابد؛ همینطور به ندرت می بینیم که کسی به این واقعیت اشاره کند که آژانس بین المللی انرژی اتمی نتوانسته در 2 هزار و دویست بازرسی سرزده ای که از تاسیسات هسته ای ایران داشته مدرکی از ساخت جنگ افزار اتمی پیدا کند.
در مقابل شک و تردیدهای غرب در مورد ایران، برخورد غرب با برنامه تسلیحات هسته ای اسرائیل را می بینیم؛ برنامه ای که از سوی فرانسه، بریتانیا و آمریکا تامین می شود. این کشورها فعالانه از توسعه برنامه هسته ای اسرائیل حمایت کرده اند، برنامه ای که شامل بیش از دویست کلاهک هسته ای می شود.
اسرائیل به شدت تلاش دارد برنامه هسته ای اش را مخفی نگه دارد. حبس مردخای وانونو، تکنیسین تاسیسات هسته ای اسرائیل، در سال 1986 برای هجده سال به خاطر این که علنا از برنامه تسلیحات هسته ای کشورش سخن گفته بود نمونه ای بارز از این تلاش است.
حتی وقتی ایران در حال بررسی بازرسی های مجدد آژانس اتمی است خطر حمله نظامی به تاسیسات هسته ای این کشور به قوت خود باقی است.
تهدید اسرائیل به استفاده از بمب های سنگرشکن برای نابودی توان نظامی ایران با استراتژی امنیتی آمریکا همسو است. این استراتژی، که در سال 2006 تعیین شد و همچنین دکترین پنتاگون مبنی بر عملیات مشترک اتمی استفاده از سلاح های هسته ای تاکتیکی علیه کشورهای غیرهسته ای را به عنوان نیرویی بازدارنده مجاز می داند.
پس از سه جنگ خانمانسوزی که آمریکا، بریتانیا و اسرائیل در واکنش به حملات یازده سپتامبر به نیویورک و واشنگتن به راه انداخته اند، سایه احتمال یک جنگ دیگر آسمان منطقه خاورمیانه را تیره و تار کرده است

نکته خنده آور این است که آمریکا، به عنوان مهمترین ناقض ان پی تی، و اسرائیل، تنها کشور دارای سلاح هسته ای منطقه که عضو این پیمان نیست، برای مهار کردن خطر هسته ای درصدد حمله هسته ای برآمده اند.
سال گذشته، جان مک کین، یکی از کاندیداهای اصلی حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که از جمله راه های حل بحران هسته ای ایران را حمله نظامی به این کشور می داند، در پاسخ به این سوال که پیامد چنین حمله ای چه خواهد بود گفت: "حارمجدون (Armageddon)، آخرین نبرد میان خیر و شر در پایان جهان."
پس از سه جنگ خانمانسوزی که آمریکا، بریتانیا و اسرائیل در واکنش به حملات یازده سپتامبر به نیویورک و واشنگتن به راه انداخته اند، سایه احتمال یک جنگ دیگر آسمان منطقه خاورمیانه را تیره و تار کرده است.
در حالی که جهان هیروشیما و ناگازاکی را از خاطر نبرده، دهها سازمان و جامعه طرفدار صلح و ضد جنگ هسته ای در بریتانیا، آمریکا و اسرائیل و همچین پنج برنده جایزه نوبل، از بیانیه ای بین المللی حمایت کرده اند که خواستار خاورمیانه ای عاری از جنگ افزارهای کشتار جمعی است.
اگر اسرائیل هر چه زودتر اعلام کند که تصمیم گرفته است جنگ افزارهای هسته ای خود را نابود کند به کل منطقه خدمت کرده است.
از بی بی سی

::  yashar 11:50 [+]  ::

هرگونه استفاده ازمطالب اين وبلاگ بدون اجازه ممنوع است، بجز در وبلاگها