. . . . . . . . . . . . . . . .::  Sunday, August 24, 2003 :::

می خواستم از دوستی بنویسم و اینکه در این سال های سخت به دنبال چه بوده ام و چه یافته ام.
نه اینکه بد بوده باشد که کافی نبوده است و همیشه در جستجو بوده ام.نارا حتی ها ، دردسرها و ناکامی هایش را کنار بگذارم، باز راضی نیستم از زمانه که قدیمی ترین دوستانم، دورترین دوستانم گشته اند.
شاید اگر ما انسانها درد هم را مرهم بودیم، روزگار روز دیگری بود و تنهایی کمتر سخت می گذشت.
بگذریم، می خواستم از جبران خلیل جبران کمک بگیرم تا در مورد دوستی بگوییم :
"آنگاه جوانی گفت با ما از دوستی سخن بگو.
و او در پاسخ گفت :
دوست تو نیازهای بر آورده توست
کشت زاری ست که در آن با مهر تخم می کاری و با سپاس از آن حاصل بر می داری
سفره نان تو و آتش اجاق توست
زيرا که گرسنه به سراغ او می روی و نزد او آرام و صفا می جویی
هنگامی که او خیال خود را با تو در میان می گذارد، از اندیشیدن " نه " در خیال خود مترس و از آوردن " آری " بر زبان خود دریغ مکن
و هنگامی که خاموش است دل تو همچنان به دل او گوش می دهد
زیرا که درعالم دوستی همه اندیشه ها و خواهش ها و انتظارها بی سخنی به دنیا می آیند و بی آفرینی نصیب دوست می گردند
هنگامی که از دوست خود جدا می شوی ، غمگین مشو
زیرا آن چیزی که تو در او از هر چیزی دوستتر می داری بسا که در غیبت او روشن تر باشد، چنانکه کوه نورد از میان دشت کوه را روشن تر می بیند
و زنها رکه در دوستی غرضی نباشد، مگر ژرفا دادن به روح
زیرا مهری که جویای چیزی به جز باز نمودن راز درون خود باشد ، مهر نیست
دامی ست گسترده ، که چیزی جز بیهودگی در آن نمی افتد
و زنهار که از هر آنچه داری بهترینش را به دوستت بدهی
اگر او را باید که جزر روزی تو را ببیند ، بگذار که مد آن را هم بشناسد.
آن چه گونه دوستی ست که برای سوزاندن وقت به سراغش می روی؟!
به سراغ دوست مرو مگر برای خوش کردن وقت
زیرا کار او این است که نیاز ترا بر آورد ، نه آن که خالی درون ترا پر کند.
و شیرینی دوستی را با خنده شیرین تر کن، و با بهره کردن خوشی ها
زیرا در شبنم چیزهای خرد است که دل انسان بامداد خود را می جوید و از آن تر و تازه می گردد."
جبران خلیل جبران ، نجف دریا بندری ، نشر کارنامه

::  yashar 20:24 [+]  ::

هرگونه استفاده ازمطالب اين وبلاگ بدون اجازه ممنوع است، بجز در وبلاگها