. . . . . . . . . . . . . . . .::  Friday, December 21, 2001 :::

داداش عليرضا فساد موجود در جامعه را از ديدگاه ديگري مورد بررسي قرار داده.من نمي خواهم از بد يا خوب بودن نظام موجود صحبت كنم , فرض كنيم در بدترين حالت نظام ما يك حكومت دست نشانده است كه هدف آن هم استثمار و به فساد كشيدن جامعه ماست , هيچ هم دلش براي مردم نمي سوزد.حالا تكليف ما چيست ؟ اگر از اين ديدگاه نگاه كنيم حرفهايي كه من زده ام بيشتر نمود پيدا خواهد كرد.
البته يك نكته مهم هم اين هست كه بخشي زيادي از كساني كه مورد خطاب حرفهاي من بودند, جواني خود را در قبل از انقلاب سپري كرده اند و به قول خودشان از مواهب آن استفاده كرده اند حال چرا به دنبال اين مسائل هستند به همان بحث من بر مي گردد.
البته من خود نوجوان بوده ام و از نيازهاي آن خبر دارم اينكه برخي از نوجوانان ما زودتر به مسائل جنسي مي پردازند اكثرا به بزرگسالانشان بر ميگرددوالا در آن سنين نيازي ندارند .
وقتي پدر و مادر و برادر و يا خواهري خود در مسير نادرستي است چگونه بقيه را باز خواهد داشت ؟ به قول معروف رطب خورده كي منع رطب كند. متاسفانه بعضيها سرشان را مثل كبك زير برف كرده اند و فكر مي كنند فرزندان نوجوانانشان از كارهاي آنها خبر ندارند .
به نظر من اميد بستن به دولتها براي كارهاي فرهنگي مثل جستن خدا در مسجد و كليسا و اميد بستن به كشيشها ست.
زماني كه كشيش ها بتوانند مردم را با خدا كنند دولتها نيز خواهند توانست فرهنگ جامعه را درست كنند.
به نظر من بهترين كاري كه دولتها مي توانند بكنند اين است كه اصلا هيچ كاري نكنند و بگذارنند هنرمندان و فرهيختگان جامعه كار خودشان را در كمال آزادي انجام بدهند.
و در آخر اينكه ما خود بايد برخيزيم ,كسي دلش براي ما نسوخته است.

::  yashar 13:25 [+]  ::

هرگونه استفاده ازمطالب اين وبلاگ بدون اجازه ممنوع است، بجز در وبلاگها